Küçük Ağaç'ın Eğitimi...

Her zaman arkada kalmak bir tür yalnızlıktır...

Beğenerek okuduğum ve bitmesini hiç istemediğim kitaplarımdan biri daha..

Kitap hakkında söyleyecek çok sözüm var aslında ama hissettiklerimi anlam kaybına uğramadan yazıya dökebilmeyi henüz başaramıyorum. Zaten de ; "Düşünce, sözcükleri giyer giymez ölür." demiş Arthur Schopenhauer, Bir Garip Aşk Öyküsü'nde. Bu durumda bana kendi kelimelerimden vazgeçmek, yazarınkine tabi olmak düşüyor. Dikkatimi çeken, beni silkeleyen konulara buyurun...

-Erkekler uykusundan uyandırılmaz, kendileri uyanmalıdır.

-Bir şeyi yitirdiğinde...

-Güçlü-zayıf dengesi

-Ölüm Şarkısı

-Çocuğa güvenmek ve bunu ona belli etmek (gözüne sokarak değil, sezdirerek)

-Duyulara egemen duygular

-İyiliği yaymak

-Ağlamak aslında ruhunu göstermektir

-İki tür akıl

-Bencil olmamak

-Gizli yer

-Her insanın mesleği olmalı

-Sevdiğini kaybetmek

-Öğrenmenin Yolu

-Depresyon/toprağa sahip olmak

-Anlamak zahmetli iş

-Çocuk için sevgi ifadesi

-Vermek 'davranışı'

-Cimrilik-tutumluluk

-Gevşek davranmak/alışkanlıklar

-Eğitim iki türlüdür

-Güz, doğanın merhamet zamanıdır

-Acıya karşı beden aklını uyutmak

-Esenlik

-Gözyaşı yolu

Küçük Ağaç,

Gitmeliyim. Ağaçları hissettiğin gibi bizi de hisset. Seni bekleyeceğiz. Bir dahaki sefere daha iyi olacak. Her şey yolunda. Büyükanne.